Body & Mind Training Center

با درود،
عزیزان این بحث با یکی دو جمله نتیجه کلی نمیده ، موضوع اینه که شرایط بنا به مکان و محیط تفاوت میکنه و نمی توان یک الگو برای همه صادر کرد.
بخاطر فرهنگ و تربیت مختلف که در کشورهای جهان وجود دارد نمی توان در همه جا به یک شکل رفتار کرد.
اما کلا نظر من در مورد آموزش کودکان و نوجوانان کم سن و سال در کلاسهای رزمی یا حتی غیر رزمی این است که بایستی محیط را دوستانه و صمیمی کرد و از طرفی شرایط کلاس را طوری بوجود آورد که کودکان بیشتر حالت بازی و سرگرمی داشته باشند تا یک کلاس جدی. شدت و نرمش این موضوع هم برمیگرده که در کجای این جهان خاکی کلاس مورد نظر برپاست و با کدام فرهنگ تربیتی ما روبرو هستیم.

دوستان سلام

من که تازه دارم محور وایس کینه رو کار میکنم استادم ازم خواسته تو کلاس خردسالان بهش کمک کنم و به اونها اموزش حرکات پایه رو بدم
در این مورد نمیدونم ... کسی تجربه کلاس بچه ها نداره؟

بچه واقعا زود خسته میشن و اب هم زیاد میخورن ... وسط تمرین پا میشن میرن یه چیزی میخورن
البته ایرادی بهشون وارد نیست چون واقعا انرژی لازم دارن (بچه های این دوره زمونه هم با چیپس و پفک و کیک و ... خودشون رو سیر میکنن)

کلا به قول معروف زود سرد میکنن و آدم میترسه به مفاصلشون فشار وارد بشه (بچه از 5 ساله تا 10 یا 12 ساله)
لباس هم معمولا اندازشون نیست یا بزرگه یا کوچیکه که مثلا بدنشون گرم بمونه

(استادم کسایی رو به من واگذار کرده که هم کوچولو ترن هم بازیگوش تر اونم فقط به خاطر اموزش به اینها منو به کمک خودش اورده - منم که زودی با بچه ها دوست میشم کلا بچه ها رو خیلی دوست دارم)
اما نمیدونم جواب میده؟ دوستان نظری ندارین ؟ یه روش عملی و کاربردی ارائه بدین.
اینکه اول راتو ها رو باهاشون کار کنم بدون دخالت دست مثلا محور سن سه سرو رو بدون دست یاد بگیرن بعد کم کم دست بهش اضافه بشه
چون واقعا تو کلاس خودمون(بزرگترها) بیشتر راتو ها شبیه هورایماس انگار قدم میزارن البته تو کلاس ما فکر کنم تنها کسی که به اینترنت دسترسی داره و زیاد فیلمو میلم نگاه میکنه منم (دانشجو هستم=بیکار=علاف)بقیه یه جورایی خسته و کوفته از سرکار برمیگردن میان تمرین و بیشتر برای دورهم بودن میان انگار

تشکر

همراه گرامی که نام خود را ننوشتید ( هم راه)

همانطور که استاد جلیل زاده گفتند ، این مورد یعنی توضیح روشهای کاری با خردسالان را نمی شود در یکی دو جمله خلاصه کرد و به خیلی چیزها بستگی دارد. همچنین که قبلا اشاره کردم کودکان متفاوت هستند . من فکر می کنم دوست شدن شما با کودکان آغاز بسیار عالی برای نتیجه دادن آموزشها هست ، چون کودکان همانطور که می دانید روح بسیار حساس و پاکی دارند. بنابراین به نظر من برای آموزش کودکان باید از روانشناسی کودک اطلاع داشت . سعی کنید برایشان یک محیط بازی ایجاد کنید ، بگونه ایکه آموزشها با بازی همراه باشند و سرانجام بازی به یادگیری پایان یابد. کم و بیش همینکه چند دقیقه ای حواسشان جمع شود و دست از بازیگوشی بردارند یعنی گام مثبت اولیه برداشته شده است . مثلا یکی دوتا را باید پیدا کرد که استعداد بیشتری دارند و با نوعی بازی ، دیگران را هم تشویق کرد . در مورد گرم بودن بدن زیاد ناراحت نباشید ، آنها مانند بزرگسالان نباید بدنشان خیلی گرم باشد و همان جست و خیز کافی است . اگر بیادآورید هر یک از ما خود هنگام کودکی بدون گرم کردن بدن کارهایی را با بدنمان انجام می دادیم که الان شاید نتوانیم حتی با گرم کردن انجام بدهیم . برای اب نوشیدن هم بهشان یاد بدهید که کنترل شده بنوشند ولی باید بنوشند . هر چند دقیقه استراحت بدهید و بگویید هرکس می خواهد آب بنوشد ولی کم . باید بگونه ای رفتار کنید که پس از تمرین شاد و شادمان و با احساس اینکه امروز کار بزرگی را انجام داده اند به منزل بروند و بدینمنظور به آنها کارهایی محول کنید که در آن احساس مسئولیت کنند . مثلا یکی را مسئول شمردن کنید و یکی مراقب باشد که بقیه کارشان خوب است یا نه و غیره ...، سپس جایشان را عوض کنید و غیره ... در مورد فنون ، بهترین فنون و آغاز برای سنین پایین همین آموزش پیش آناتاوا هست ( مراجعه کنید به بخش آموزشهای این تارنما)، پیش از اینکه سعی کنید آناتاوا را مستقیم به ایشان یاد دهید . مسئولیت بزرگی دارید. پیروز باشید .