درود ، پرسش بسیار خوبی است و نظر من این است که این بستگی به خود کودک دارد. یعنی کودکان شخصیت های متفاوت دارند و برخی بیشتر از دیگران برای آموزش مستعد هستند . چیزی که مشخص است آموزش نباید مانند آموزش بزرگسالان باشد و در این سنین ، بویژه انعطاف تن کودکان بسیار زیاد است و نیازی به تمرینات کششی نیست و همه چیز در حال رشد بوده و باید از فشار روی ارگانهای آنها جدا خودداری شود و از تمرینات سختی که از این رشد و نمو جلوگیری کند پرهیز کرد . در کودکان باید شوق بوجود آورد که این شوق بیشتر از دیدن بوجود می آید و با ذوق و علاقه می خواهند کارهای بزرگترها را تقلید کنند و این آغاز خوبی می تواند باشد . بنابراین باید هر کاری انجام می شود با بازی و تفریح همراه بوده و در حال بازی آموزش داده شود . دنیای رنگین کودکان باید رنگین بماند . باید بسیار تشویق و ترغیب شده و از تنبیه جدا خودداری شود . بزرگترین تنبیه می تواند گاهی کمی بی محلی باشد و بس . حرکات نباید حتمن کامل و بی نقص اجرا شوند و همان ورجه وورجه برای ابتدا کافی است . به نظر من در ابتدا بوجود آوردن و درک نظم و ترتیب و انجام برخی کارهای شخصی مانند خود لباس به تن کردن و در آوردن و شال بستن می توانند تمریتات ابتدایی بسیار خوبی باشند . منتظر نظر آموزگاران و همراهان محترم هستم . توآ