همراهان عزيز با درود
نقل مطلب از اينترنت يا هر منبع ديگري هيچ اشكالي ندارد. فقط نقل مطالبي كه يك طرف آن منابع مذهبي است و بحث هم بحث فلسفي و فضا فضاي مجازي، باعث مي شود كه شخصي كه مي خواهد پاسخ طرف مقابل را بدهد نتواند آزادانه حرفهايش را بزند چرا، چون بيم دارد انگ لامذهبي به او زده شود.بنابراين وي سكوت مي كند و طرف مقابل از اين سكوت به نفع خود استفاده مي كند و گمان مي كند شخص قادر به پاسخ دادن نيست.وگرنه اگر اين بحثها در جايي صورت بگيرد كه كسي خوف از بازخواست نداشته باشد آنوقت مشخص مي شود كه چه كسي حقيقتا عاجز از بحث علمي است. وقتي كسي سخنان علي ( ع ) را در نهج البلاغه نقل مي كند. چه كسي در اينجا جرات دارد از ان سخن انتقاد كند.اگر اين روش آگاهانه به كار مي رود خيلي رك بگويم در بهترين حالت و بهترين كلمه اي كه مي شود براي آن بكار برد نوعي « نامردي » است. اين بحث را نمي توان بحث ازاد نام گذاشت. اينكه حقير مي گويم نبايد در پاسخ بحث از اينترنت نقل كرد به دليل آن است كه سخن مال شما نيست و شما نمي دانيد كه منظور گوينده از آن حرف چه بوده. ولي وقتي انسان از داشته هاي خود كه با زحمت و تلاش به دست آورده سخن مي گويد مي تواند از ان دفاع كند.
مثلا كسي از يارومه نقل مي كند كه اياشن كونگ فوتوآ را در چين ياد گرفتند و استناد به مصاحبه ايشان مي كند. درصورتي كه اساتيد بهتر مي دانند كه يارومه هرگز به چين نرفته و از كسي هم كونگ فوياد نگرفته، كونگ فوتوا حاصل تفكر و انديشه ايشان است. اما اگر در آن دوران مي گفتند من اين را ابداع كرده ام كسي باور نمي كرد و اگر هم باور مي كردند آنوقت استقبالي نشان نمي دادند.حتي در باره سفر ايشان به معبد ليانگ فو و فراگيري كون فو كاراتو بنده هنوز ابهام دارم ( البته اين نظرشخصي حقيراست و يقينا اساتيد سايت و بخصوص استاد جليل زاده از حقيقت اين امر بهتر از من اطلاع دارند). اين نوع صحبت كردن يارومه وابسته به جو زماني و مكاني و وضعيت اجتماعي ان دوران بود. وگرنه همه مي دانند كه منظور ايشان از كشور چين و سفر به آنجا ، چين و چروك مغز است.و يا وقتي از هيئت 11 نفره صحبت مي شود اشاره ايشان در درجه اول به يازدهمين روز تولد خود و مسائل ديگري است كه به نحو سمبليك مطرح مي شود.