Body & Mind Training Center

سلام بر همراه امیر کسری
دوست گرامی بنده هم قصد مجادله ندارم نوشته ها را ملاحظه کنید متوجه می شوید که خیلی محترمانه در صدد جواب بودم بنده چون تحصیلات علوم دینی داشته بر خود وظیفه میدانم که جواب دهم احترامات یک تواکار را هم متذکر شدم امثال بنده همه شاگردان استاد جلیل زاده هستیم نباید به خودمان این اجازه را بدهیم که این چنین با اساتیدمان صحبت کنیم ملاحظه بفرمایید متوجه می شوید ما باید برای سلامتی ایشان دعا کنیم و از خدای متعال بخواهیم سایه استاد را تا زمانی که زنده باشیم بر سر ما باشد به امید اینکه روان سالمی داشته باشیم
ثانیا به نظز بنده این مجادله نیست این همان به قول ما طلبه ها مباحثه علمی است بالاخره علوم متفاوت باهم رد و بدل می شود و این همان ترقی دانش است خوب است بقیه همراهان چنین مباحث هم داشته باشند درباره تکنیکها استقرارها ضربات دفاع شخصی ها و غیره بالاخره یا اشتباه است که پی به اشتباه خودش می برد یا درست است که باعث ترقی است خوب سالن گفتگو یه قسمش بر همین است
بدرود

روان (Psyche) عملکرد واحد همه اندامهای بدن در یک ارگانیزم واحد بر اساس پروسه‌های شیمیائی، بیوشیمیائی و نویروشیمیائی آنها و فرایند آنها در ارتباط با فعالیت چند بعدی بغرنج مغز می‌باشد.

روان در لغت ظاهراً با روح نیز مترادف است اما لزوماً با آن مفهوم و مصداق یکسانی ندارد. روان هم‌آمیختگی شخصیت انسان است که بیشتر در روانشناسی موضوعیت دارد و بر اثر تلاقی رفتارها و احساسات تشخص می‌یابد و تحقق آن مغفول عنه می‌باشد، در حالیکه روح موجودی مجرد و در تحقق مستقل است و منحصر به بعد مجرد انسان نیست بلکه برای توصیف دیگر موجودات مجرد نیز کاربرد دارد و موضوعی دینی و متافیزیکی است.

نیز گفته شده است از یک دیدگاه کلّی انسان از سه بخش جسم، روان و روح تشکیل شده است و روان، بخش واسط جسم و روح است یا نتایج تعاملات قابل مشاهده آندو است.

روانشناسی مطالعه رفتار و تجلیات روان است. اصولاً روان برآیند کلی رفتار است و لزوماً بمعنی روح که منشا متافیزیکی اعمال انسان است نمی‌باشد هر چند در حقیقت به تاثیر و تاثرات آنرا اشاره دارد.
برگرفته از ویکی پدیا
پرورش روان در کونگ فو توا بر اساس علمی است.هیبنوتیزم و ذن و نرمشها و تکنیکها همه در زمره مباحث علمی هستند.در دانشگاههای معتبر همین هیبنوتیزم را به صورت علمی درس میدهند.انجام این کارها اگر طبق اصول باشد میتواند باعث فعل و انفعالاتی در مغز و گردش خون و هورمونها و تمام اعضای بدن داشته باشد که نتیجه ان سلامتی و نشاط و ذهنی ارام است ضمن اینکه تا حدودی قوی شدن باعث اعتماد به نفس میشود که همین اعتماد به نفس تاثیر خوبی در ارام کردن روانهای پریشان دارد.من‌ در چند متن قبلی در پیشتهادم گفتم که باید از روشهای روز روانشناسی در پرورش روان استفاده کرد.
اما عرفان متفاوت از این مباحث است.البنه اگر عرفان عرفان درستی باشد ان هم میتواند بر روان انسان تاثیر درست و شگفت انگیز بگذارد.عرفان یعنی شناخت.منتها نظر من این است که در عرفان توا مقصود کشف مجهولات است و ما چیزهای تازه به دست میاوریم ولی در عرفان اسلامی رسیدن و درک به دانستهایی است که از قبل ان را دیگران پیدا کردند.و ما فقط به ان نقطه میرسیم.ولی اصلا مهم نیست .چون فعلا ما در مایگاه اول ماندیم.و صحبت کردن در این مورد بی فایده است.
ضمنا در ره رسیدن به کمال و عرفان نیاز به استاد و همراه است و تنها عارف توا اگر موجود باشد خود یارومه است .توصیه از به شما توصیه که راه عرفان را بدون حضور استاد نروید چون بسیار احتمال گمراهی وجود دارد و خدای ناکرده حتی مشکلات روحی و مغزی و یا دیوانگی .اگر به من اطمینان ندارید از اساتید دینی حوضه بپرسید.همه این نکته را میدانند.به نظر من عرفانی که در مقالات و مصاحبه ها صحبت از ان شده رسیدن به ان سخت و یا ناممکن است چون در راه سوالات بیشماری برای شما ایجاد میشود که کسی که جواب ان را دارد در دسترس نیست غیر یارومه هم کس دیگری را نداریم که بداند.
من دیگر ادامه نمیدهم.چون استاد جلیلزاده با تشکر از نقطه نظرات شما موافقت حود را اعلام میدارد و دور از ادب است که بخواهم با نظریات استاد در سایت خود ایشان مخالفت کنم.این اخرین متن من در این سایت است.
موفق و پیروز باشید.

با درود پدرام گرامی موافقت من با آقای حسین عزیز دال بر رد صحبتها و عقاید شما نیست . من خیلی خرسندم که چنین فرصتی برای ما پیش آمده که از دانش و پژوهشهای شما دو دوست ارجمند استفاده کنیم .
من با بیشتر عقاید شما هم موافقم مخصوصا که فرمودید بدون استاد داخل وادی عرفان شدن احتمال به بیراه کشیده شدن هست . من این موضوع را به عینه دیده ام و شاهد بودم که بعضی از توآ کاران چگونه بدون درک درست در این راه قرار گرفتند و بدلیل نداشتن درس و رابطه صحیح با استاد میرزایی صرفا به تقلید گفته ها و رفتار ظاهری یارومه پرداختند و در انتها ره که به جایی نبردند ، حتی بعضی از آنها تبدیل به دشمن پرفسور و کونگ فو توآ هم گشتند.
خواهش می کنم در این رابطه من رو بکناری بگذارید و به گفتگوی خود ادامه دهید . من صرفا برای خدمتگزاری اینجا هستم و منتی هم بر کسی نیست .
لطفا تایید من در رابطه با کامنتها را به حساب ریش سفیدی و تشویق شما گرامیان بگذارید .
توآ

با سلام بر استاد عزیز و همراه پدرام
بنده تازه فهمیدم مقصود شما از روان و عرفان چه می باشد بله حق باشماست طبق این چیزی که از کلام شما فهمیدم و طبق تجربه ورزشی روان (اگر طبق اصول باشد میتواند باعث فعل و انفعالاتی در مغز و گردش خون و هورمونها و تمام اعضای بدن داشته باشد که نتیجه ان سلامتی و نشاط و ذهنی ارام است ضمن اینکه تا حدودی قوی شدن باعث اعتماد به نفس میشود که همین اعتماد به نفس تاثیر خوبی در ارام کردن روانهای پریشان دارد) و همین علم روانشناسی است و عرفان شناخت پس عرفان غیر از روان است بله با این نوشتهاتان قانع شدم اگر چه در این زمینه روانشناسی بنده مطالعه نداشته و فقط از منظر و دیدگاه علوم حوزوی بنده جواب شما را میدادم عرفان یعنی شناخت مطلق است ولی از دیدگاه حوزه شناخت خدا بر پایه شناخت نفس حال سوال آیا استاد یارومه نظر به شناخت مطلق داشته یعنی هر چیزی که توان رزمی او را بالا ببره می شود جزء موضوع شناخت حال چه فیزیکی چه متافیزیکی چه اینکه آن مقوله شناخت از مقولات دین باشد طبعا همینطور است چون استاد شخص بی سوادی نبودن علم روانشناسی هم داشتند شنیدم هم علم هیپنوتیزم هم داشتند خوب این را هیچ کس نمیتونه منکر بشه که شناخت و عرفان توا عمومیت دارد بله حتما به نظر بنده استاد عرفان توا را این مد نظرش بوده یعنی هر چه که ما را در درک حقیقت خودمان یاری بده می شود جزء موضوع شناخت و عرفان توا البته نه شناخت و عرفان کاذب که با پلیدی نفس همراه است که عرفان و شناخت یعنی انسانیت که مبراست از این پلیدی بنده با نظر شما موافقم اما در عرفان اسلام آن مساله که عرض کردم بلکه قداست آن بالاتر از این مسائل است اینجا فرق عرفان توا و عرفان اسلامی را خدمتتان متذکر می شوم عرفان اسلامی یعنی وصول به محبوب با شناخت خود در سایه انجام واجبات و ترک محرمات که وقتی سالک به مقصود رسید دیگر کار تمام است چون عین الشهود است که سلمان فارسی این ده پله ایمان را پیموده و سلمان منا اهلبیت شد پس عرفان اسلامی شناخت حق تعالی با ساده ترین راهها با سختیرین مراقبتها از انجام واجبات و ترک محرمات سالک گناه نمی کند پلیدی ندارد اما عرفان توا کمک گرفتن از سایر شناختها است و لو شناخت اسلامی چون بنیه ورزش رزمی است بعد سیر مراحل مایگاهها و در آخر اگر این عرفان به عرفان اسلامی منتهی شود دیگر کار تمام است چون اسلام همه چیز را در شناخت نفس می داند برا همین است عرضم که شناخت عرفان توا همان شناخت عرفان اسلام خوب شعار همین است من عرف نفسه فقد عرف ربه و لو از هر شناختی حتی اگر شناخت اسلامی باشد خوب میفرماید کشف مجهولات مجهولات چی هستند ناشناختهایی که دست نیافتیم و اسلام همه مجهولات را بیان کرده پس با این حساب توا مجهولاتی دارد که اسلام ندارد در حالی که اسلام علم اولین و آخرین است همه مجهولات را بیان کرده حتی مجهولات توا را فقط باید کوشش از طرف ما باشد تا برسیم هرچه هست در قرآن است علم اولین و آخرین فقط ما باید آن را پیدا کنیم فک کنم باید خیلی از مباحث بحث شود تا متوجه بشوید ولی به قول شما تا مایگاه اول را نگذارنیدم وارد مایگاه بعدی نشویم حق با شماست بگذریم نه من عارفم نه شما سالک بلکه استاد جلیلزاده است(جهت مزاح).
با آرزوی سلامتی برای استاد عزیزم و همراه گرامی پدرام

جناب استاد عزیز مزاح بنده در آخر کلام تعبیر به سوء ادب نشه خواستم وقتی که مطالب را مخواید مسرور خاطر شوید به امید سلامتی شما
توا

سلام آقای پدرام عزیز
فرمودید توصیه از به شما توصیه که راه عرفان را بدون حضور استاد نروید چون بسیار احتمال گمراهی وجود دارد و خدای ناکرده حتی مشکلات روحی و مغزی و یا دیوانگی .اگر به من اطمینان ندارید از اساتید دینی حوضه (حوزه) بپرسید بله درست می فرماید ما باید در مسائل عرفان مرشد و راهنما داشته باشیم حال چه رزمی چه حوزوی فرقی نداره باید آن طور رفت که دیگران رفتند ولی این مباحث علمی روزمره ما طلبه ها است اینها مباحث نظری فلسفی هستند مشکلی ندارد بحث بشوند آن مباحث فلسفی که نباید بشود و ممکن است شخص در تصوراتش به غلط و نهایتا گمراهی بشودو از آن باید اجتناب کرد مباحث در ذات وجود حق تعالی است که باید تفکر در خلق خدا کرد ولی تفکر در ذات خدا نباید کرد چون بشر مخلوق است ناقص است و ناقص نمی تواند کامل را درک کند برا همین است نهی شده و اینکه در مباحث فلسفی و عرفان نظری اختلافات هست مثلا در وحدت وجود یا کثرت وجود خوب بحث کردن اینها اشکال ندارد فلسفه مقدمه عرفان که پای استدلالیان چوبین بود. پای چوبین سخت بی تمکین بود یعنی عارف دلیلش شهود است به عینه حقایق را می بیند اما فلسفی استدلال میکند شهود ندارد ممکن است هم اشتباه بکند برا همین اختلاف هست باید در مباحث فلسفی خوب دقت کرد اگرچه این مباحث مربوط به طلبه ها است خواستم فقط خدمت شما عرض کنم
بدرود