با درود به استاد عصار گرامی و همه همراهان محترم ،
همراه ارجمند شاید me در زبان انگلیسی را در ذهن دارند . که البته بدلیل هم خانواده بودن زبان های ایرانی با اروپایی بی ربط هم نیست .
البته این واژه های گویش گیلکی را با کمی تغییر در تلفظ و یا به همان شکل در همه بخش های ایران بویژه جنوب و غرب ایران و در مهمترین زبانها و گویش های ایرانی امروزی یعنی فارسی (پارسی ، دری، یا تاجیکی)، لکی ، کردی، پشتو، بلوچی، لری، زازاکی، مازنی، گیلکی، تالشی، تاتی و آسی که هم خانواده هستند و بر هم تاثیر دارند را می توان دید . منظور این است که مثلا واژه " مو mo " به چم "من" را در همه جای ایران می توان شنید .
چیزی که ذهن مرا مشغول می کند این است که منشا اصطلاحات کونگ فو توآ از زبانهای ایرانی (آسیای میانه ) بوده ، و با توجه به بحث های پیشین در این مورد معتقد نیستم که واژه های زبانهای آسیای دور در اینجا مستقیم بکار گرفته شده اند، بلکه مشابه آنها بکار رفته است و انتخاب آنها آگاهانه بوده است . دلیل مهمی که برای آن می توانم بیاورم وجود واژه های کاملا مشخص پارسی مانند " تو " ، " کی" ، " به تو " ، " ما" ، " او" ، " رای" و بسیاری دیگر و ترکیبات آنها می باشد که کاملا آگاهانه انتخاب شده اند ، بنا براین بکار گیری واژه هایی از زبانهایی که هیچ خویشاوندی با زبانهای ایرانی ندارند مانند چینی یا ژاپنی در این میان (به استثنای تاثیرات رایج زبان عربی بر فارسی) و مخلوط آنها نا متناسب و نامنطبق بر نظم فکری ابدا کننده سیستم منظمی مانند کونگ فو توآ به نظر می رسد.
توآ