با درود - همراه محترم حمید ، بعنوان یک قدیمی کار پیش از نوشتن داستان خود پرسش شما را به دوبخش یا دو پرسش بخش می کنم . 1 - چرا توآ را بعنوان هنر رزمی انتخاب کردید؟ 2 - چرا توآ را ادامه دادید؟ زیرا انتخاب توآ بعنوان هنر رزمی اکثرا پیش از داشتن شناخت درستی از آن انجام می گیرد و خیلی چیزهای آن در ظاهر مانند شوک در تکنیک ها دورانها و زیبایی خطوط آن حتی شکل لباس بسیار جذاب بوده و نسبت به ورزشهای رزمی دیگر اثر بیشتری روی بیننده داشته و او را بسوی خود می کشد . از عوامل دیگری که برای من شخصا برای شروع مهم بودند این بود که در زمان شروع توا اصولا کونگ فو بعنوان ورزش برتر رزمی ، ورزشهای دیگر را کنار زده و بخصوص توسط بروس لی در آن زمان شناسانده شده بود و بقول معروف در سنین نوجونی همه می خواستیم مانند بروس لی شکست ناپزیر باشیم

. و لی چرا توآ را ادامه می دهیم؟ . من در مورد خود می توانم این را بگویم که با تعالیم صحیح استاد جلیل زاده در آن زمان نه تنها یواش یواش انگیزه کونگ فو کار کردن در من تغییر پیدا کرد بدون اینکه لطمه ای از لحاظ روانی ایجاد کند بلکه به نوعی در خود بیدار شدم . بله ، پس از چند سالی توآ کار کردن زیر نظر استاد گرامی آقای جلیل زاده که در آن زمان در دانشکده انشا تن و روان بنوعی شروع کردم دنیا را به شکل دیگری دیدن ، در خود فرو رفتم و خویش را کشف کردم و در کنار دستیابی به برتری های فیزیکی که کاملا محسوس بودند به چیزهای دیگری دست یافته بودم که خودم متعجب شده بودم . مثلا اعتماد به نفس بسیار بالا ، تمرکز فکر بسیار بالا ، خونسردی مثبت ، صبر و طاقت بالا وغیره که همه اینها بعلاوه ی نیروی عجیب فیزیکی ایجاد شده نوعی برتری اجتماعی در همه زمینه ها ایجاد کرده بودند که تاثیر مثبت آنها را نه فقط در مدرسه و خانه بلکه در همه زمینه های اجتماعی دیگر احساس می کردم . نتیجه بعدی آن بالا بردن علاقه به دانستن بود . پرسشهای بسیاری پیش می آمدند که به ناچار باید کتابی باز می شد . احساس کردم می دانم چرا آدمها اینطور هستند که هستند ، چرا مذاهب وجود دارند و... و جواب خیلی از چرا های دیگر را اتوماتیک از محیط می گرفتم . در حقیقت متوجه شدم که توآ تغییرات زیادی در من ایجاد کرده و همه چیز تشدید شده و پایه های آینده گذاشته می شوند . در این مرحله بود که متوجه شدم همانطور که مثبت ها تشدید می شوند ، همانطور بعد منفی وجود می تواند قوی شود . و اینجاست که باید انتخاب کنی . اینجا برای نخستین بار بود که این پرسش امروز شما را آقای جلیل زاده از ما کردند و به ما زمان دادند که به آن بیندیشیم . پس از چند روز در خود فرو رفتن در آخرین مراسم سوگند همراه در دانشکده انشا تن و روان که زیر نظر استاد جلیل زاده انجام گرفت ، من انتخابم را کردم و توآ را هم بعنوان توشه راهم برداشتم. بعد ها با ورزشها و هنر های رزمی دیگر آشنا شدم که هیچکدام آن احساسی که توآ در من بیدار می کرد نمی دادند و خوشحال بودم و هستم که توآ را انتخاب کردم چه پس از سالها با بالارفتن سن بازهم انگیزه توآ کار کردن تغییر خواهد کرد و با اینحال توآ همواره چیز مثبتی برای من داشته است. این داستان من تقدیم به شما و همه همرهان جوان !