به نکته خوبی اشاره کردید ! همین سعی کردن به فکر نکردن خودش نوعی فکر کردن است . بله دقیقا این مشکل همه رزمی کاران است و اما بدانید که در مراحل ابتدایی چنین است و بتدریج به مرحله ای می رسید که سریعتر به آن حالت آرامش و تخلیه از همه افکار مزاحم خواهید رسید . روشهای گوناگونی وجود دارد . یکی از روشها همان است که فرمودید و تمرکز کردن به یک نقطه و یا شعله شمع می تواند تمرین خوبی برای مراحل ابتدایی باشد . اما بعلت پلک نزدن ایجاد سوزش و مزاحمت در چشم می کند و نتیجه آن درخشان نیست به اضافه اینکه در اثر تکرار این روش و پلک نزدن احتمال اسیب به قرنیه وجود دارد . البته فراموش نکنید که هر چه محیط اطراف آرامتر باشد موفقیت و نتیجه بهتر است . برای امتحان خود را در مکانی نیمه تاریک و در سکوت کامل قرار دهید و در حالت ذنای قرار بگیرید و اگر مشکل کمر دارید به حالت دراز کش قرار گرفته و پاهایتان را از هم باز کنید ( به زاویه 45 درجه) و دستها را حالت صلیب و در امتداد شانه ها به دو طرف باز کنید و عضلات و همه بدن را کاملا آرام و ریلاکس کنید و به آرامی تنفس عمیق دیافراگمی را انجام دهید . بسرعت به حالت آرامش و مراقبه فرو می روید . یک روش دیگر این است که در حالت ذنای و یا حالت یته راتو قرار بگیرید و چشمها راببندید و با بینی نفس عمیق بکشید و از دهان خارج کنید ( بین دم و باز دم حدو 5 ثانیه مکث بکنید) . تنفس البته کاملا دیافراگمی است و در این حالت با هر دم عمیق در فکر خود مجسم کنیدکه یک توپ یا کره ای طلایی رنگ زیر ناف شما قرار دارد و به همراه دم بتدریج بزرگ و بزرگتر می شود و حتی تا بی نهایت بزرگ می شود ! سپس به هنگام بازدم همین توپ طلایی که بزرگ شده است بتدریج کوچک و کوچک تر می شود و در پایان به شکل ذره در می آید ! این توپ در برابر شما است و در حدود فاصله میانی بین ناف و استخوان شرمگاهی( پوبیس) قرار دارد . البته یک شکل تجسمی است و در پرورش نیروی چی و رفتن به حالت مراقبه بسیار مفید است این تمرین را دست کم 15 دقیقه ادامه دهید . تمرینات مفید دیگری نیز وجود دارند اما فعلا با این دو یا سه تکنیک تمرین کنید خود نتیجه را حس خواهید کرد .