Body & Mind Training Center

همراه گرامی،
تنفس صرفا این نیست که از شکم نفس بکشیم، آنچه را که شما به ان اشاره دارید قابل مقایسه نیست و اشتباه است، توانایی های دستگاه تنفسی یک نوزاد و یک نوجوان و اصولا کسی که رشد فزیولوژیکی خودرا به پایان رسانده متفاوت است، آنچه را شما به ان اشاره کرده اید باز گشت به تنفس دوران کودکی (طبیعی) است و به شکل معمولی ،معمولا از یک چهارم ظرفیت شش ها استفاده میکنیم و با تمرین این مقدار افزایش مییابد، دم از بینی و باز دم از دهان میتواند کمک بزرگی به جریان تنفسی بکند، توجه به این نکته داشته باشید تنظیم تنفس ها درهنگام تمرین با حرکت های دست و پا مهم میباشد و به تنظیم تنفس ها و عمق ان کمک مینماید. شرایط محیط هم میتواند در سیستم تنفسی ما اثربگذارد، به سیستم تنفسی به صورت یک مجموعه بنگرید نه صرفا با د کردن شش ها.

با تشکر از توضیحات کاملتان
آیا تنفسی که در اجرای بعضی از تکنیکهای خطوط مختلف انجام می شود نیز به منظور آموزش این نکته که در مورد تنفس همراه با حرکات دست و پا فرمودید می باشد

با سلام
یارومه در یکی از سخنرانی هایش می گوید که: (( کاراته مال ژاپنی هاست، آنها چونکه پاروزن ماهری بودند و دارای دست و پای کوتاهی هستند حرکات کاراته دارای پیچشهای زیادی است ...))
از این نتیجه می شود که هر هنر رزمی یک وجه مشترکی با سبک زندگی و فیزیک بدنی جامعه ی خودش دارد. حالا اگر برای کانگ فو توآ هم همین طور باشد، چه وجه مشترکی بین زندگی و استیل بدنی ایرانی ها و کانگ فو توآ هست؟
(البته این کلیپ یارمه به صورت نوار کاست هستش که سعی می کنم خیلی زود تبدیلش کنم و با اجازه ی استاد جلیل زاده بزارم روی سایت)

من هم این سخن یارومه را شنیده ام. حتی آن زمانها در موقعیت های مختلف این موضوع را در در کلاسهاشون عنوان کردند.
ما نه مثل ژاپنی های آن زمان قد کوتاهی داریم و نه مثل اروپائیان و آمریکائیان قد به آن صورت بلند و با پاهای بلند.
به همین منظور من فکر میکنم که در جای خود باید با تمرینات توآ حداکثر استفاده را از دست و پای خود ببریم.

من متوجه این گفته استاد میرزایی نمیشوم چون در بیشتر موارد به استثنای سیستم گوجو و یا ناها ته کاراته معمولا یک سیستم خطیست. شاید منظورشان از چرخش دوایر بزرگ باشد....که باز هم ان در سیستم گوجو هست.

جناب استاد جليل‌زاده گرامي

با سلام و احترام

اگر لطف كنيد به سئوال‌هاي زير پاسخ دهيد ممنون مي‌شوم:

1- آيا استاد ميرزايي تكنيك‌هاي قفل مفاصل و بستن مجراي تنفسي را (چه به صورت ايستاده يا در خاك) به عنوان بخشي از كونگ فو آموزش مي‌دادند؟
2- آيا استاد به غير از تمرين مكرر فرم‌ها، متد مشخصي هم براي افزايش بكارگيري عملي فنون خطوط 7گانه در مبارزات توآ ايجاد كرده بودند؟ (مثلا تمريناتي مشابه چي‌سائو در وينگ چان)
3- يكي از مهارت‌هايي كه در اكثر منابع موجود به استاد ميرزايي نسبت داده مي‌شود تسلط بر هنر گوجوريو كاراته است. (كه بنابر شواهد تاريخي ريشه در كونگ‌فوي چيني دارد) و به همين دليل بعضاً خطوط كونگ فو توآ را تاحدي نزديك به گوجوريو مي‌دادند. آيا هيچوقت خود استاد ميرزايي به طور مشخص در اين مورد اظهار نظري داشتند يا خير؟

با تشكر از روشنگري شما