بالا بودن استخوان :
در دوران جنینی ،استخوان کتف مجاور استخوان های گردن قرار دارد.با رشد جنین ، به طرف مهره های پشتی می آید.در موارد نادری، این عمل صورت نمی گیرد و استخوان کتف در بالا یعنی مجاور مهره های پایینی گردن و مهره های بالای پشت باقی می ماند .این امر موجب ایجاد ناهنجاری (تغییر شکل بالا بودن استخوان کتف) میشود.
در ۲ درصد از موارد استخوان کتف به وسیله یک نوار لیفی ،غضروفی و یا استخوانی به نام نوار شانه ای –مهره ای ( (omo vertebral band به ستون مهره های گردنی متصل است. این ناهنجاری مادرزادی غیر شایع و در اکثر موارد یکطرفه است. در برخی از خانواده ها به صورت ارثی دیده میشود. در زنان ۳ برابر مردان رخ میدهد و ممکن است با ناهنجاری دیگری نظیر دوشاخه بودن مهره های گردنی ، کوتاه بودن استخوان بازوی همان طرف و به ندرت ناهنجاری کلیوی همراه باشد.
علائم این ناهنجاری عبارت است از :
غیر قرینه بودن شانه ها که از پشت بهتر مشهود است. معمولا" در طرف چپ دیده میشود و کمتر دو طرفه است.
گردن پر و کوتاه است
کتف بالا قرار می گیرد.
گاهی خار استخوان کتف (به علت چرخش شانه ) در زیر الیاف عضله ذوزنقه ای لمس میشود.
حرکت دور کردن شانه در بسیاری از افراد محدود میشود.
ممکن است این ضایعه با ناهنجاری مادرزادی ستون مهره های گردن و دنده های بالای همراه باشد.
تشخیص :
اگر استخوان کتف یک سمت بالاتر از سمت دیگر باشد ،علامت خوبی برای تشخیص است.
در مواردی که ضایعه خفیف باشد ، حرکات اصلاحی میتواند مفید واقع شود
.
این حرکات عبارتند از:
کشش عضلات کوتاه شده، از جمله عضلله بالا برنده کتف و فیبرهای فوقانی عضله ذوزنقه ای
تقویت عضلات پایین برنده کتف
تقویت این عضلات باید با اعمال قدرت صورت پذیرد.
اصلاح در موارد متوسط و شدید :
در این گونه موارد ،اصلاح از طریق عمل جراحی لازم است.