Body & Mind Training Center

با درود خدمت استاد جلیل زاده و تمامی همراهان
استاد زیاد در مورد مکتب توآ و خط سیر تفکر یارومه شنیده ام ولی هنوز نمیدونم فرق مکتب توآ با باقی مکاتب چیه؟ اصلا مکتب توآ چیه؟ در واقع حرف یارومه ، هدفش چی بود؟ اصول این مکتب چیه؟ چرا اینجا در ایران با اون مخالفت شد؟ طرز تفکر یارومه چگونه بوده است؟ آیا تضادی بین توآ و اسلام هست؟ و........
با تشکر

همراه گرامی, با اشتراک گذاشتن افکار همواره میتوان یک نتیجه روشن رسید نکته آغازین این است که کونگ فو توآ, مکتب نیست بلکه هواره به عنوان طریقت یا راه و روش از ان یاد شده پس عنوان شده بیان یک تفکر است تفکری که در خود همواره پویایی داشته که اگر ما در بحر تفکر غوطه ور میشوییم هیچگاه تماس خود را با محیط پیرامونی از دست نمیدهیم چیزی را که نمیدانیم به دیده شک به آن مینگریم و در جستجو روشنی آن باز پس نخواهیم نشست و آنگاه که یافتیم در گسترش و آموزش ان به دیگران از توانی های موجود بهره خواهیم گرفت,همچون امکانات سایت که در نوع خود در دنیا بی سابقه است, محیطی را فراهم آورد شده که دیگر همراهان بتوانند با به اشتراک گذاردن تجربیات خود دیگر همراهان را مددی باشند, این چکیده آنچه هست که از گفتار ها از یارومه بدان رسیده ایم.

منتظر نظر همراهان دیگر هستیم

با درود ، برداشت من با توجه به آنچه که گذشته و بجای مانده است این است که کونگ فو توآ یک مکتب نیست ، بلکه فقط یک راه است و راه ، خود هدف است . پاسخ پرسش در خود پرسش است . راه به خود آمدن است ، بیدار شدن است و به اندیشه رفتن است . راه پیدا نمودن خرد و دانایی و آدمیت در خویش است . ابزاری است برای کمک و یادآوری ارزشهای راستین. کونگ فو توآ سفری است بدرون خود و پیدا نمودن خود فراموش شده. ابزاری است که با آن می آموزیم هرکاری را بنا به عادت انجام ندهیم یلکه عادت کنیم بیندیشیم که چرا و هدف از انجام آن چیست . ابزاری است برای نیرومند کردن خود باوری آدمی. کونگ فو توا دین و مذهب و مکتب نیست . همه ی ادیان یکتا پرستی با هدف هدایت آدمی بسوی خوشبختی و ارائه روشهایی برای زندگی بهتر آمده اند ، بنا براین کونگ فو توآ با هیچ دین و مذهبی هم در تضاد نیست بلکه بر عکس چون به اندیشه می خواند و در همه ادیان ،آدم اندیشمند جایگاه والایی دارد ، با آنها همسو است و درنتیجه نمی تواند مخالف یکتا پرستی باشد زیرا که انسان اندیشمند بیش از دیگران متوجه ارزشهای دینی است و آنها را بیشتر پاس می دارد. بزبان ساده در واقع می توان گفت کونگ فو توآ فقط تکان محکمی است به تن و روان تا ما خواب آلودگان را بیدار نماید و بیادمان آورد که ما آدم ، اشرف مخلوقات خداوند یکتا هستیم و فقط برای خوردن و خوابیدن نیامده ایم ، بلکه زندگی تک تک ما معنی دارد و هدفی در پشت آن پنهان است. کونگ فو توآ پایکوبی پیش از نبرد است .یک پایکوبی با نوایی دلنشین که از دل خود آدمی برخاسته است برای آن نبرد . نبردی برای برپا داشتن راستی و درستی و هر گردش در این پایکوبی ، چرخشی است برای پخش و گسترش اندیشه نیک وراه و رسم نیکی ، پهلوانی و جوانمردی ما ایرانیان در جهان ، در جهانی که در آن آدمهای والا و اندیشمندی هموجود دارند که اندیشه آنها از زمان خود فراتر می رود و به همین دلیل در زمان خود نمی توانند درک شوند. باید سالها بگذرد تا بسیاری از آدمیان ابتدا به آن رشد برسند که درک کنند. آنها در جهانی که زر و زور بر آن حاکم است ، به غیر از چند آدم اندیشمند دیگر که سخن آنها را در می یابند، همیشه مورد حسادت و خشم دیگران هستند و کارها و خدماتشان وارونه نشان داده خواهد شد. فهمیدن برخی از چیزها و پی بردن به درستی و نادرستی آنها کار بسیار ساده ای است . فقط باید بنشینیم ، بیندیشیم و بقول معروف کلاه خودمان را قاضی کنیم . یعنی به ندای دلمان توجه کنیم. آنگاه ، آنهم درست در زمانی که تصورش را هم نمی کردیم ، ناگهان پاسخی برای همه پرسشهایی می یابیم که ما را همواره درگیر نموده اند.

... در اندیشه ام !

سلام آقا محمد عزیز، خسته نباشید
ازینکه مطلبی را که در ادامه میپرسم، مربوط ب اینجا نیست معذرت میخوام؛آخه راهی برای برقراری ارتباط و پیام خصوصی با شما پیدا نکردم!
در یکی از پستهای شما متوجه شدم که فرمودید استادتان آقای محمد تهرانی در تهران است؛
آیا ایشون همان استادی هستند که از پروفسور میرزایی شالبند سبز گرفتند؟
اگر اینطور است لطفا باشگاه ایشان را از طریق ایمیل زیر به اطلاع من برسانید
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
باتشکر فراوان

سلام علی آقا
بنده هیچ وقت نگفتم که استاد من راهدان محمد تهرانی هست و نگفتم که ایشان در تهران هستند. عرض کردم من از نسل شاگردان ایشان هستم و ایشان در دانمارک هستند.

با درود
با توجه به نظرهای استاد عصار و همراه فرشاد به این نتیجه رسیدم که کانگ فو توآ در حقیقت ابزاری است برای درست اندیشیدن در مورد هر چیز، و رسیدن به یک پاسخ یا راهی بهتر. ولی ما چگونه باید به این نقطه برسیم که در بحر تفکر غوطه ور شویم؟ چگونه به این تمرکز برسیم؟ چگونه به این باور برسیم که درست میاندیشیم ؟ آیا با انجام درست همین تکنیک ها ؟ تکنیک زدن با تمرکز ( ذن دینامیک ) ؟ یا ...


قبلا از نظرات و راهنمایی شما سپاسگذارم.